أیُّمَا امْرِئٍ وَلِیَ مِنْ أمْرِ المُسْلِمِینَ وَلَمْ یَحُطْهُم بِما یَحُوطُ بِهِ نَفْسَهُ لَمْ یَرَحْ رائِحَةَ الجَنَّةِ.
هر کس بخشی از کار مسلمانان را بر عهده گیرد و در کار آنها مانند کار خود دلسوزی نکند، بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.
کنزالعمال، ج ۶، ص ۲۰، ح ۱۴۶۵۴
کنز العمال، ج ۷، ص ۲۹۱ حدیث ۱۸۹۳۱
إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ».
امام حسین (ع) فرمود: گروهى خدا را از روى میل به بهشت عبادت مىكنند، كه این عبادت تجارتكنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مىپرستند و این عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شایستگى مىپرستند، و این عبادت آزادگان است كه برترین عبادت است».
(تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴ )
محجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۳۹
وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۷
اَلْمُفَوِّضُ أَمْرَهُ إلَى اللّهِ فى راحَةِالأَبَدِ وَ العَیْشِ الدّائِمِ الرَّغَدِ و َالْمُفَوِّضُ حَقّا هُوَالْعالى عَنْ كُلِّ هِمَّةٍ دُونَ اللّهِ تَعالى؛
كسى كه كارهاى خود را به خدا بسپارد همواره ازآسایش و خیر و بركت در زندگى برخوردار است و واگذارنده حقیقى كارها به خدا، كسى است كه تمام همّتش تنها به سوى خدا باشد.
مصباح الشریعه ص۵۲۱
تفسیر ابوالفتوح رازی، ج ۱، ص ۲۴۸
درباره این سایت